«Η γυναίκα της Ζάκυθος» στο Βόλο

Παράσταση βασισμένη στο έργο του Διονύσιου Σολωμού

Στο αρχαίο θέατρο Δημητριάδος θα παρουσιαστεί το ερχόμενο Σάββατο 2 Αυγούστου (ώρα έναρξης 21:15) η παράσταση «Η γυναίκα της Ζάκυθος» που περιοδεύει σε αρχαία θέατρα όλης της Ελλάδας στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2014.

Η συγκεκριμένη παράσταση διοργανώνεται σε συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου με το σωματείο "ΔΙΑΖΩΜΑ", τη ΙΓ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και το Δήμο Βόλου.
Το αρχαίο θέατρο Δημητριάδος βρίσκεται εντός του κηρυγμένου Αρχαιολογικού Χώρου της αρχαίας Δημητριάδος. Ο χώρος του θεάτρου είναι εύκολα προσβάσιμος, καθώς βρίσκεται επί της οδού Βόλου – Αλμυρού. Στα τέλη του 2013 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ανάδειξης του μνημείου στο πλαίσιο του έργου "ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ", ενταγμένου στο ΕΣΠΑ, «Ε.Π. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ-ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΗΠΕΙΡΟΥ 2007-2013».
Στις 5 Ιουλίου 2014 στο αρχαίο θέατρο Δημητριάδος πραγματοποιήθηκε μαθητική θεατρική παράσταση της Τραγωδίας του Ευριπίδη "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων Βόλου "Προμηθέας" σε συνεργασία με την αρχαιολογική Υπηρεσία και με απόλυτη επιτυχία.
 Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης Δήμος Αβδελιώτης "η συνεργασία του Ελληνικού Φεστιβάλ με το ΔΙΑΖΩΜΑ και τις κατά τόπους Εφορείες Αρχαιοτήτων για την πραγματοποίηση αυτής της παράστασης, υπηρετεί την ιδέα της επαναλειτουργίας αρχαίων θεάτρων, διάσπαρτων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για το κοινό να επανακτήσει τη ζωντανή του σχέση με αυτά τα σπουδαία μνημεία μέσα από τη βιωματική εμπειρία της συγκίνησης που μπορεί να προσφέρει η θεατρική τέχνη. Παράλληλα, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι θα ακουστεί ο λόγος του Διονυσίου Σολωμού στους ίδιους χώρους όπου ακούστηκε και ο λόγος του Αισχύλου, στη δραματουργία του οποίου εθήτευσε πιστά ο εθνικός μας ποιητής.
Με το έργο αυτό ο Σολωμός αφήνει το φως και ανιχνεύει το σκοτάδι. Αν και μικρό σε έκταση – δέκα μικρά κεφάλαια –, είναι ο αντίποδας που στηρίζει όλο το άλλο του έργο, αντισταθμίζοντας το βάρος και την έκταση της αναζήτησής του. Δανείζεται, λοιπόν, το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου – o oποίος έζησε ως ιερομόναχος έως τα 172 του χρόνια σ’ ένα μοναστήρι της Ζακύνθου–, για να κοιτάξει στα μάτια το κακό. Το γεγονός πως μπορεί να δει μέσα από τα μάτια ενός Άλλου, τον απελευθερώνει και τον μεταφέρει, σαν πνεύμα, εκεί όπου μπορεί να βλέπει την τυφλή και ακατανόητη δύναμη του κακού, χωρίς να το φοβάται. Αυτή ακριβώς η έλλειψη φόβου είναι που τον θωρακίζει και του δίνει το έλλογο στοιχείο και τον έλεγχο, ώστε το θεωρούμενο ως υποστασιοποιημένο κακό – η γυναίκα της Ζάκυθος εδώ – να καταρρεύσει αδύναμο και αξιολύπητο μπροστά του. Η έννοια του κακού θα υπερεκτιμάτο, και θα αδρανοποιούσε τον ίδιο, μόνο εάν το υποτιμούσε περιφρονώντας το, ή αν απέστρεφε το βλέμμα του από αυτό φοβισμένος, με αποτέλεσμα να παραλύσει, και να εκλείψει η κυριαρχία του λόγου.
Το κακό εδώ δεν είναι οι Τούρκοι, δεν είναι οι απέναντι, δεν είναι ο προφανής εχθρός. Το κακό είναι ανάμεσά μας. Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι φορείς του κακού, από τον φόβο ή από την άγνοια του αντικειμένου. Ο Σολωμός σχεδίασε και άρχισε να γράφει το έργο το 1826 στη Ζάκυνθο, βλέποντας με συναισθήματα πόνου και απέραντης συμπάθειας τις προσφυγοπούλες, γυναίκες από το πολιορκημένο Μεσολόγγι – που επαιτούσαν ζητώντας τρόφιμα και χρήματα για τους έγκλειστους άνδρες τους–, να αντιμετωπίζουν κατάμουτρα τη λεκτική βία, την προσβολή και την ταπείνωση από μια δύσμορφη, εξαθλιωμένη γυναίκα. Το έργο, αν και έχει την επίφαση ενός οραματικού οίστρου, είναι απόλυτα ρεαλιστικό, γιατί ανιχνεύει τις αιτίες της κακοδαιμονίας και της διχόνοιας σαν ζητήματα βαθιάς άγνοιας και αδυναμίας πρωτίστως ημών των ιδίων, των παρατηρητών, των φερομένων ως υποκειμένων του ορθού λόγου. Κάθε παραίτησή μας μπροστά σε κάτι παράλογο και άδικο γίνεται αυτόματα προσχώρηση στο αντίθετο στρατόπεδο, του παραλογισμού και του χάους, που εμπεριέχει το απρόβλεπτο, το οδυνηρό, το κακό.
Η εκδοχή μας, μέσα από τη φωνητική αναπαράσταση του λόγου του ποιητή, που νοηματοδοτεί κάθε φράση, επιζητεί να ανασύρει και να ζωντανέψει όλες τις πτυχές που κρύβονται σ’ αυτό το έργο. Έργο, που δεν παύει να μας γοητεύει και να μας αφορά, σαν μια σημαντική κατάθεση ενός αγνού και μεγάλου στοχαστή, ενεργοποιώντας τη σκέψη μας επάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της πραγματικότητας και της πραγματικής μας ταυτότητας".

Θεατρική Προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης, Mουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης, Ενδύματα: Αριστείδης Πατσόγλου, Ερμηνεύει η Όλια Λαζαρίδου, Άγγελος: Δανάη Ρούσσου, Φάσμα Ελευθερίας: Κατερίνα Χαρμάνη.
Προπώληση Εισιτηρίων: ΔΙΑΥΛΟΣ, Τοπάλη 14, Βόλος, (καθημερινά 10.00 πμ. – 2.00 μμ. και 6.00 μμ. -8.00 μμ. Πέμπτη και Παρασκευή), καθώς και στο αρχαίο θέατρο Δημητριάδος πριν από την παράσταση.
Πληροφορίες www.greekfestival.gr, tickets.greekfestival.gr