Σήμερα η Καρδίτσα γιορτάζει τον τοπικό  Άγιο και πολιούχο της Μεγαλομάρτυρα Σεραφείμ.
Στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κων/νου και Ελένης τελέστηκε θεία λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Τιμόθεο με την συμμετοχή του Σεβασμιότατου Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητο.

Στην Λειτουργία παραβρέθηκαν ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κ. Τσιάρας, ο βουλευτής κ. Γ. Κωτσός, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κ. Αγοραστός, ο Δήμαρχος Καρδίτσας κ. Β. Τσιάκος, Αντιδήμαρχοι, περιφερειακοί σύμβουλοι, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Κ. Ζυγογιάννης, η πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Καρδίτσας κ. Ρ. Νιάκα κ.α.  
Στο τέλος της λειτουργίας τελέστηκε η ευλόγηση των άρτων για τον Εμπορικό Σύλλογος όπου ο Άγιος Σεραφείμ είναι ο προστάτης τους και μοιράστηκε αρτοκλασία στους εκκλησιαζόμενους επισκέπτες.

Ο βίος του Αγίου Σεραφείμ
Ο Σεραφείμ, ο Νέος Ιερομάρτυρας του Χριστού, καταγόταν από ένα χωριό της επαρχίας των Αγράφων, που ονομαζόταν Πεζούλα. Σήμερα το χωριό αυτό βρίσκεται στις ακτές της λίμνης Πλαστήρα. Γεννήθηκε από θεοσεβείς γονείς, οι οποίοι ονομάζονταν Σωφρόνιος και Μαρία. Είχε ενάρετη και θεοφιλή ανατροφή. Εισήλθε στο σχολείο των Ιερών Γραμμάτων, τα οποία έμαθε σε μικρό χρονικό διάστημα, επειδή ήταν έξυπνος. Όταν ωρίμασε, αγάπησε τη ζωή των Μοναχών. Αφού μίσησε τον κόσμο και τις απολαύσεις του, πήγε στο Ιερό Μοναστήρι της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζόμενης «Κορώνα» και «Κρυερά Βρύσις» και εκεί εκάρη μοναχός. Από τότε δόθηκε στους πνευματικούς αγώνες και μιμούνταν τους εκεί ενάρετους Πατέρες. Συνέλεγε σαν φίλεργη μέλισσα από τον καθένα τα διάφορα άνθη των αρετών και τόσο πολύ πρόκοψε στην κατά Χριστόν ζωή, ώστε κρίθηκε άξιος από τον Προεστώτα του Μοναστηρίου να δεχθεί και το αξίωμα της Ιερωσύνης• καθώς και έγινε.
Μετά από λίγο καιρό, αφού πέθανε ο επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, με ψήφο της Εκκλησίας, αναβιβάζεται στον Αρχιεπισκοπικό αυτό θρόνο. Λαμβάνοντας ο Άγιος αυτό το μεγάλο φορτίο της Αρχιερωσύνης, έδωσε περισσότερους αγώνες ποιμαίνοντας σαν αληθινός ποιμένας το ποίμνιό του στις σωτήριες νομές των εντολών του Κυρίου και ποτίζοντας αυτό με τα νάματα της ένθεης διδασκαλίας του και με τα έργα του έγινε τύπος σ’ αυτό κάθε αγαθού. Εκτός από όλες αυτές τις αρετές του, τόση ταπείνωση είχε ο αείμνηστος, ώστε ονόμαζε τον εαυτό του δούλο αχρείο και θεωρούσε, ότι δεν πράττει ποτέ ευάρεστο έργο στο Θεό. Γι’ αυτό επιθυμούσε να αξιωθεί το Μαρτύριο του Χριστού και περί τούτου προσεύχονταν συνέχεια στο Θεό, ο οποίος τον αξίωσε να απολαύσει αυτό που ποθούσε κατά τον εξής τρόπο.
Το 1601 μ.Χ. χρημάτισε Μητροπολίτης Λαρίσης Επίσκοπος κάποιος ονομαζόμενος Διονύσιος, ο οποίος καθώς ήταν κακόγνωμος και κακότροπος, πείσθηκε σε λόγους και υποσχέσεις των Ευρωπαίων και με δαιμονική συνεργασία συνάθροισε μεγάλο πλήθος κινώντας πόλεμο κατά των τότε κρατούντων Τούρκων. Όρμησε στις περιοχές των Ιωαννίνων όπου πολλούς φόνευσε. Άλλοι όμως που δεν υπέμειναν τις καταδρομές του, έφυγαν από αυτούς τους τόπους. Αλλά όμως μετά από λίγο καιρό αφού συνελήφθηκε, έδωσε την πρέπουσα δίκη και σκοτώθηκε ελεεινά από τους Τούρκους, καθώς το επέτρεψε ο Θεός, διότι άσκησε ανάξια το λειτούργημά του. Ο Άγιος Σεραφείμ και όταν ακόμα ζούσε ο Διονύσιος, γνώριζε τη δυστροπία του και απέφευγε όσο μπορούσε τη συναναστροφή του. Περιερχόταν πάντα  στα χωριά της δικής του Επισκοπής και δίδασκε το λαό του Χριστού. Όταν όμως συνελήφθη από τους Τούρκους που βρίσκονταν ακόμη και τώρα σε ταραχή, παρέστη ανάγκη να κατεβεί ο Άγιος στο Φανάρι, επειδή ήταν καιρός να μοιράσει στους εκεί αγάδες τα συνήθη δωρήματα.
Όμως στο Φανάρι ήταν κάποιοι Τούρκοι αγάδες, που φθονούσαν τον Άγιο για την αρετή του, παρασυρόμενοι από το δαίμονα και ζητούσαν την κατάλληλη στιγμή και επιτήδειο τρόπο, ώστε ή να το ρίξουν από το τόσο ύψος της αρετής του στην ασέβεια ή να τον σκοτώσουν. Σκεφτόμενοι την αποστασία του Διονυσίου, όταν είδαν τον Άγιο, άρχισαν να λένε μεταξύ τους: «Και αυτός ήταν μετά τον Διονύσιο και τώρα πώς τόλμησε και ήλθε μπροστά μας, αφού είναι επίβουλος της εξουσίας μας;». Όμως ο Άγιος ακούγοντας αυτά απόρησε και επειδή δεν έφταιγε σε τίποτα νόμιζε ότι τα λένε για κάποιον άλλο. Γι’ αυτό και με θάρρος τους ρώτησε λέγοντας: «Για ποιον λετε αυτά;» Αυτοί του αποκρίθηκαν με θυμό: «Για σένα, αποστάτη και επίβουλε. Να που ήρθες στα χέρια μας. τώρα θέλεις να πάρεις εκείνο το οποίο πρέπει εκτός μόνον αν ίσως θελήσεις να αφήσεις την Πίστη σου και να γίνεις Τούρκος, τότε θέλουμε να σε συγχωρήσουμε και να σε τιμήσουμε μεγαλειωδώς, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο θέλουμε να γνωρίσεις ότι μετανόησες και έγινες ίσος με εμάς».
Μετά από καιρό, όταν έμαθαν οι αδελφοί της Κρυεράς Πηγής την υπόθεση, έστειλαν τον Ηγούμενό τους μαζί με κάποιον προεστό του Νεοχωρίου Παναγιώτη Κωσκολά, να ζητήσουν την ιερή και μαρτυρική Κάρα από το Δούσικο, καθώς ανήκε σ’ αυτούς, επειδή ο Άγιος ήταν συμπολίτης τους. Αναχώρησαν, κατ’ οικονομία Θεού, να βρουν στα Τρίκαλα τον Μητροπολίτη Λάρισας, στον οποίο φανέρωσαν τη γνώμη τους και τον παρακάλεσαν να τους βοηθήσει στο δίκαιο ζήτημά τους. Επειδή ο Μητροπολίτης έκρινε δίκαιο το αίτημά τους, αποφάσισε να πάρουν οι Δουσικιώτες τα πενήντα γρόσια και να δώσουν το θησαυρό, όπως κι έγινε. Ο Ηγούμενος και ο Παναγιώτης Κωσκολάς, αφού πήραν αυτό που ποθούσαν, την έφεραν στο Μοναστήρι της Κρυεράς Πηγής. Κατασκεύασαν αξιοθαύμαστο κιβώτιο, την έβαλαν σ’ αυτό και την απέθεσαν σε τόπο ιερό και επιτήδειο, στον οποίο μένει μέχρι και τώρα σώα, ευωδιάζουσα και κάνοντας άπειρα θαύματα, κάνοντας καλά όλους τους άρρωστους πιστούς που προσέρχονται. Αλλά και στην ολέθρια πανώλη φάνηκε μύριες φορές θαυματουργή, σώζοντας πολλές ευσεβείς περιοχές μέχρι σήμερα από τη δύσκολη αυτή ασθένεια. Μετά από πολλές περιπέτειες η Κάρα του Νεομάρτυρα και εθνομάρτυρα Σεραφείμ βρίσκεται στη Μονή Κορώνης Καρδίτσας, όπου φυλάσσεται ως σήμερα.